یک شیر پایه برای نگه داشتن یک پرایم در یک سیستم پمپاژ استفاده می شود که برای بالا بردن سیال ورودی به دهانه ورودی پمپ به خلاء بستگی دارد. در سیستمهای آب چاههای کم عمق روستایی یا در سیستمهای آبی خصوصی که آب دریاچه را برای کلبه تابستانی تأمین میکنند، که در آن سطح آب در 8 متری عمودی محل نصب پمپ است و قرار دادن پمپ در پایین راحت نیست، رایج است. چاه یا زیر سطح دریاچه، به فشار هوای خارجی برای فشار دادن آب به سمت لوله ورودی به پروانه پمپ با تخلیه تمام هوا از لوله ورودی و اجازه فشار هوای خارجی بر روی سطح آب برای فشار دادن آب به سمت بالا لوله
مشکل این است که پمپ های آب نمی توانند هوا را پمپاژ کنند، پروانه ها آنقدر سریع نمی چرخند که تاثیر زیادی داشته باشند. اغلب از جت های ونتوری جلوتر از پروانه برای چرخش مجدد مقدار کمی آب در داخل محفظه پمپ استفاده می شود، زیرا جت های ونتوری می توانند بخشی از هوا را از ورودی به خروجی منتقل کنند و پروانه را دور بزنند، اما فرآیند پمپاژ همه موارد هوای خروجی از لوله ورودی ایستاده بسیار کند است.
بنابراین راه حل این است که یک سوپاپ یک طرفه را در پایین لوله ورودی قرار دهید که اجازه می دهد آب آزادانه در هنگام کار پمپ به داخل لوله و بالا رود، اما اجازه نمی دهد هیچ آبی از لوله خارج شود تا جایگزین شود. از طریق هوا هنگامی که پمپ خاموش است. اما به جای استفاده از یک شیر چک استاندارد، چیزی که معمولاً مورد استفاده قرار میگیرد، یک شیر پایه است که برای عملکرد عمودی طراحی شده است و دارای صفحههایی است که برای دور نگه داشتن مواد جامد یا زبالههای ناخواسته از لوله ورودی طراحی شده است.
دریچه پایی از تخلیه مایع از سیستم در زمانی که پمپ کار نمی کند جلوگیری می کند. بله، سیستم را آماده نگه می دارد، اما نه، کاویتاسیون را متوقف نمی کند.
حفره زمانی رخ می دهد که مکش به فشار اتمسفر برسد و حباب های خلاء تشکیل شود. کاویتاسیون زمانی اتفاق می افتد که محدودیتی در خط مکش وجود داشته باشد. دریچه پا می تواند باعث ایجاد حفره شود، مانع آن نمی شود.